بررسی جنایت در خواب و بیهوشی با مطالعه تطبیقی قانون مجازات اسلامی مصوب 1370 و لایحه قانون مجازات اسلامی مصوب 1390

در مستندات قانونی ایران به صراحت از خواب یا بیهوشی به عنوان رافع مسئولیت کیفری نام برده نشده است در قانون مجازات اسلامی که مبتنی است بر موازین فقهی خفته یا بیهوش به سبب نداشتن اراده در رفتار مسئولیت کیفری ندارد و جنایت ناشی از بیهوشی و حرکت در خواب مثل غلتیدن در خواب در حکم خطای محض و کیفر شرعی اثر این جنایت یعنی دیه یا ارش بر عهده عاقله وی است .ولی جبران سایر ضرر و زیان بر عهده خفته و بیهوش می باشد .تقصیر خفته یا بیهوش که نوعا سبب وقوع جنایت نباشد سبب می شود که جنایت ناشی از حرکت درخواب یا بیهوشی در حکم شبه عمد و جبران همه ضررها بر عهده خفته یا بیهوش قرار گیرد چرا که خواب به عنوان یک اجبار مادی با منشا داخلی چنانچه به اندازه ای باشد که آزادی اراده و اختیار شخص را از بین ببرد چنین عاملی موجب عدم مسئولیت کیفری مرتکب جرم می گردد به نحوی که موجب سلب اراده آزادی و اختیار وی می گردد ودر مقابل در صورتی که فردی خود را در معرض خواب مصنوعی و یا خوردن دارویی خواب آور و بیهوش کننده قرار دهد تا جرم مورد نظر را مرتکب شود دارای مسئولیت کیفری می باشد.